Hereford
HEREFORD
Symbol polski HR
Typ użytkowania: mięsny
Bydło rasy Hereford miało swój początek w hrabstwie Herefordshire, w centralno-zachodniej Anglii. Jej podstawą było ciężkie bydło robocze, silnie umięśnione, z mocnym kośćcem, grubą skórą i ordynarną konstytucją. Jako przodków rasy Hereford wymienia się rasy: gloucester, welsh black i glamorgan. Za początek rasy uznaje się rok 1742, a za jej twórcę Benjamina Tomkinsa. Hereford w XVIII i XIX wieku był znacznie większym zwierzęciem niż w obecnych czasach. Rekord należy do byka Cotomore, który na wystawie w 1839 roku ważył 1770 kg. Odchodzono jednak od wielkich i tłustych zwierząt, tak aby uzyskać efektywność opasu i mięso dobrej jakości. Obecnie jest to najbardziej rozpowszechniona rasa bydła na Świecie. W 1817 roku bydło to po raz pierwszy trafiło do Stanów Zjednoczonych, a w 1961 roku do Polski.
Bydło rasy Hereford należy do zwierząt średniego kalibru. Wyróżnia się dobrym umięśnieniem wszystkich partii ciała, szeroką częścią grzbietową, długimi lędźwiami, prostokątnym i szerokim zadem, muskularnymi, dobrze wysklepionymi udami, mocnymi kończynami i zdrowymi racicami. Głowa średniej wielkości, krótka, z bardzo szerokim czołem. Stosunkowo krótkie nogi, mocne nogi są szeroko rozstawione. Kościec delikatny. Posiada sporej wielkości rogi wyrastające na bokach głowy i skierowane po łukach w dół. Wyhodowano również odmianę tej rasy genetycznie bezrogą nazywaną polled herefordami. W kłębie krowy mają od 125 do 135 cm wysokości, a buhaje od 135 do 140 cm. Krowy uzyskują wagę pomiędzy 500 a 600 kg, buhaje pomiędzy 800 a 1000 kg. Dobrze opasane buhajki uzyskują przyrosty dobowe ponad 1100 g. Długo i intensywnie opasane buhaje mogą osiągnąć masę nawet 1700 kg. ale wówczas należy się liczyć z dużym otłuszczeniem tuszy.
Hereford jest wysoko ceniony ze względu na dobre rezultaty opasu na paszach objętościowych (zielonkach, kiszonkach), które są najtańszym pożywieniem. Badania na Uniwersytecie w Bristolu potwierdziły, że wołowina produkowana w oparciu o użytki zielone cechuje się lepszym kolorem i dłuższym życiem komórek mięsa, jest też bogatsza w kwasy omega-3. Wydajność rzeźna opasów wynosi około 65%, a przy intensywnym opasie 68-70%. Mięso jest dobrej jakości, lekko przetłuszczone, marmurkowate.
Umaszczenie hereforda to głęboka czerwień z białą głową, podgardlem, mostkiem, podbrzuszem, kiścią ogonową i niekiedy białym pasem na grzbiecie. ("biała twarz" - tak często mówi się o zwierzętach tej rasy). Uszy mogą być zarówno białe jak i czerwone, mogą wystąpić też czerwone obwódki wokół oczu.
Herefordy są rasą wcześnie dojrzewającą (pierwsze wycielenia występują w 24-27 miesiącu życia), znane są z łatwości wycieleń oraz bardzo dobrej płodności. Masa ciała po urodzeniu wynosi u buhajków 36 kg i u cieliczek 33 kg. W krzyżowaniu towarowym z rasami mlecznymi zachowują łatwość wcieleń i mogą być używane do krycia jałowic. Matki są bardzo troskliwe. Niewielka wydajność mleczna krów (ok. 2100-2400 kg mleka, 4,00-4,40% tłuszczu) nie ma praktycznie znaczenia, w całości jest przeznaczana na odkarmienie potomstwa.
Do zalet rasy Hereford należy spokojny temperament tych zwierząt, co wpływa na bezpieczeństwo obsługi. Mniej stresu sprzyja też uzyskiwaniu lepszej jakości wołowiny. Zwierzęta te także bardzo łatwo przystosowują się do nowych warunków klimatycznych.
