Marchigiana

Opis rasy

MARCHIGIANA (czyt. markidziana)

Synonimy: Del Cubante Avellino

Symbol polski MD

Typ użytkowania: mięsny

Jest to rasa wywodząca się od podolskiego i azjatyckiego bydła, które przybyło na tereny Włoch w wyniku najazdów barbarzyńskich. Rozwój bydła Marchigiana rozpoczął się w drugiej połowie XIX wieku, kiedy krowy w terenów Podolska typu Marche zostały przekrzyżowane buhajami rasy Chianina i Romagnola. Pierwsza księga zarodowa została założona w 1957 roku. Większość osobników tej rasy, bo aż 70%, hodowana jest na wzgórzach i górach Marche,  reszta żyje w Abruzji, Kampanii i Lazio. Krótko po II wojnie światowej buhaje Marchigiana zostały wykorzystane do modernizacji włoskiego Podola. W 1987 roku liczba bydła Marchigiana wynosiła 200 tys., z czego tylko 54 591 było zarejestrowane. W 1991 roku było 77 tys. krów i 258 buhajów, w tym 28 600 krów figurowało w księdze zarodowej. Dawniej rasa była użytkowana głównie na mięso oraz wykorzystywano je jako siłę pociągową.

Okrywa włosowa biała z możliwością występowania szarych odbarwień w przednich partiach ciała, szczególnie u samców. Pigmentacja skóry i błon śluzowych czarna o zmiennej intensywności. Dopuszcza się istnienie czerwonawych włosów w okolicy czoła, szarego ogona i częściowo depigmentowanej śluzawicy.

Krowy dorastają w kłębie do 145 cm i ważą 750-850 kg, a byki osiągają 155-160 cm w kłębie i ważą 1200 - 1400 kg.

Cechą tej rasy jest występująca hipertrofia czyli podwójna pośladkowość. Zad jest bardzo muskularny, uda szerokie, dobrze wypełnione, pośladki są bardzo wyraźnie wypukłe Marchigiana posiada głęboki i długi korpus, krótki, silny kark oraz długi, prosty grzbiet, przypominający o jego niedawnej przeszłości jako zwierzę pociągowe. Skóra cienka, łatwa do podniesienia, miękka, delikatna szczególnie w obrębie podgardla i pochwy.

Krowy są płodne i łatwo się cielą,  pierwsze wycielenia jałówek przypadają w 27 miesiącu życia, a krowy są długowieczne. Często rodzą się bliźnięta. Oseski rodzą się wadze 37-45 kg, do 3 miesiąca życia mają sierść koloru pszenicy po czym zmieniają kolor na biały.

Wydajność rzeźna opasanych buhajków jest wysoka, w wieku 15-16 miesięcy wynosi ona  67%. Dobowe przyrosty masy ciała to ok. 2000 g. Woły mogą osiągnąć wagę 500 kg w 18-20 miesiącu życia. Tusze charakteryzują się małą zawartością kości. Badania wykazały, że wołowina Marchigiana ma niski poziom cholesterolu.

Pierwotnie używano tego bydła zarówno do pracy jak i na potrzeby produkcji wołowiny. Od roku 1950 zaczęto cenić je głównie ze względu na wysoką produkcję dobrej jakościowo wołowiny, przy czym bydło zachowało bardzo przyjazny charakter.

Zalety:

- wysoka wydajność rzeźna

- bardzo dobre umięśnienie

- bardzo dobry skład mięsa

- przyjazny charakter

MARCHIGIANA (czyt. markidziana)

Synonimy: Del Cubante Avellino

Symbol polski MD

Typ użytkowania: mięsny

Jest to rasa wywodząca się od podolskiego i azjatyckiego bydła, które przybyło na tereny Włoch w wyniku najazdów barbarzyńskich. Rozwój bydła Marchigiana rozpoczął się w drugiej połowie XIX wieku, kiedy krowy w terenów Podolska typu Marche zostały przekrzyżowane buhajami rasy Chianina i Romagnola. Pierwsza księga zarodowa została założona w 1957 roku. Większość osobników tej rasy, bo aż 70%, hodowana jest na wzgórzach i górach Marche,  reszta żyje w Abruzji, Kampanii i Lazio. Krótko po II wojnie światowej buhaje Marchigiana zostały wykorzystane do modernizacji włoskiego Podola. W 1987 roku liczba bydła Marchigiana wynosiła 200 tys., z czego tylko 54 591 było zarejestrowane. W 1991 roku było 77 tys. krów i 258 buhajów, w tym 28 600 krów figurowało w księdze zarodowej. Dawniej rasa była użytkowana głównie na mięso oraz wykorzystywano je jako siłę pociągową.

Okrywa włosowa biała z możliwością występowania szarych odbarwień w przednich partiach ciała, szczególnie u samców. Pigmentacja skóry i błon śluzowych czarna o zmiennej intensywności. Dopuszcza się istnienie czerwonawych włosów w okolicy czoła, szarego ogona i częściowo depigmentowanej śluzawicy.

Krowy dorastają w kłębie do 145 cm i ważą 750-850 kg, a byki osiągają 155-160 cm w kłębie i ważą 1200 - 1400 kg.

Cechą tej rasy jest występująca hipertrofia czyli podwójna pośladkowość. Zad jest bardzo muskularny, uda szerokie, dobrze wypełnione, pośladki są bardzo wyraźnie wypukłe Marchigiana posiada głęboki i długi korpus, krótki, silny kark oraz długi, prosty grzbiet, przypominający o jego niedawnej przeszłości jako zwierzę pociągowe. Skóra cienka, łatwa do podniesienia, miękka, delikatna szczególnie w obrębie podgardla i pochwy.

Krowy są płodne i łatwo się cielą,  pierwsze wycielenia jałówek przypadają w 27 miesiącu życia, a krowy są długowieczne. Często rodzą się bliźnięta. Oseski rodzą się wadze 37-45 kg, do 3 miesiąca życia mają sierść koloru pszenicy po czym zmieniają kolor na biały.

Wydajność rzeźna opasanych buhajków jest wysoka, w wieku 15-16 miesięcy wynosi ona  67%. Dobowe przyrosty masy ciała to ok. 2000 g. Woły mogą osiągnąć wagę 500 kg w 18-20 miesiącu życia. Tusze charakteryzują się małą zawartością kości. Badania wykazały, że wołowina Marchigiana ma niski poziom cholesterolu.

Pierwotnie używano tego bydła zarówno do pracy jak i na potrzeby produkcji wołowiny. Od roku 1950 zaczęto cenić je głównie ze względu na wysoką produkcję dobrej jakościowo wołowiny, przy czym bydło zachowało bardzo przyjazny charakter.

Zalety:

- wysoka wydajność rzeźna

- bardzo dobre umięśnienie

- bardzo dobry skład mięsa

- przyjazny charakter

Copyright © Kisamen, wszelkie prawa zastrzeżone

web design: www.corsario.pl