Indeks INET

Inet to indeks produkcyjny. Holenderscy hodowcy bydła mlecznego dążą do wyprodukowania jak największej ilości suchej masy, tj. białka, tłuszczu i laktozy, w jak najmniejszej ilości wody. Zawartość suchej masy opisuje indeks produkcyjny INET, który jest stosowany już od ponad 20 lat w Holandii. Najważniejszą cechą, preferowaną przez hodowców holenderskich, jest produkcja białka i cecha ta ma najwyższą wagę ekonomiczną. Nadmierna produkcja mleka nie jest pożądana, gdyż jej wzrost często łączy się z problemami zdrowotnymi krów, a tym samym skróceniem długości ich użytkowania. Córki buhajów holenderskich rasy holsztyńsko-fryzyjskiej (starsze) produkują przeciętnie 10000-110000 kg mleka w laktacji (305 dni), średnia zawartość białka to 3,3 - 3,6 %.

Indeks NVI

NVI jest oficjalnie przyjętym indeksem w Holandii. W 2007 roku zastąpił on indeks DPS. Różnica pomiędzy DPS a NVI polegała na zmniejszeniu udziału części produkcyjnej (indeks INET) z 51% do 40% i wzroście udziału cech pozaprodukcyjnych z 49% do 60%. W roku 2011 jeszcze bardziej zmniejszono udział części produkcyjnej do 26% na rzecz cech pozaprodukcyjnych, których udział wynosi obecnie 74%. Na Indeks urodzeniowy składają się: łatwość wycieleń po buhaju, łatwość wycieleń córek buhaja, żywotność cieląt urodzonych po buhaju i żywotność cieląt urodzonych przez córki buhaja.

Indeks TIP (Total Index Praktijk)

TIP to najnowszy indeks w Holandii, który opisuje wartość produkcyjną krowy. TIP pozwala hodowcom znaleźć buhaje dające mocne, długowieczne, w pełni funkcjonalne krowy. Wzór TIP ma bardzo skomplikowany wzór, który zawiera między innymi wycenę dla kg mleka, tłuszczu, białka, długowieczności, komórek somatycznych, płodności, szybkości doju, zdrowotności racic, wymienia, wielkości, kondycji, ustawienia zadu i nóg.

LV (inaczej Lgv, Longevity)

LV (inaczej Lgv, Longevity) - indeks długowieczności, opracowany w kwietniu 2008 roku. Liczba przy nim oznacza, o ile dni szacunkowo dłużej użytkowane są córki danego buhaja (od pierwszego wycielenia do wybrakowania) w porównaniu do średniej długości użytkowania krów całej populacji. Ma więc on bardzo praktyczny wymiar. Średnia ocena to 0 i jest wyrażona w dniach. Każdy punkt powyżej 0 to wzrost średniej długości życia córki buhaja o 0,5 dnia. Jeśli więc indeks długowieczności buhaja wynosi 500 dni, to oznacza to, że jego córki będą średnio o 250 dni dłużej w produkcji niż ich rówieśnice. Buhaj o indeksie LV 270 kwalifikowany jest jako bardzo dobry, o indeksie 400 i wyżej jako wybitny. Różnica długości użytkowania między HF odmiany czarno-białej i czerwono-białej wynosi mniej więcej 140 dni na korzyść odmiany czerwono-białej. Buhaje redfaktory (HF odmiany czarno-białej z genem czerwonego umaszczenia) badane są na obu populacjach (na odmianie czerwono- i czarno-białej). Buhaje HF czarno-białe na bazie krów HF czarno-białych, natomiast buhaje HF czerwono-białe na bazie krów HF czerwono-biały.

Praktyczny Indeks Długowieczności

Praktyczny Indeks długowieczności informuje ile procentowo córek danego buhaja przeżywa kolejne laktacje. Dzięki niemu można dużo powiedzieć o wartości hodowlanej buhaja. Często zdarza się, że córki buhaja wysoko wycenionego pod względem długowieczności „na papierze” (indeks LV) w rzeczywistości znajdują się nisko w praktycznym rankingu. Innymi słowy, praktyka udowadnia raz jeszcze, że modele komputerowe są zawodne. Przykładem może być błąd w przypadku buhaja SUNFLOWER. Jego indeks długowieczności LV jest bardzo niski (-126) podczas gdy w praktyce po czwartej laktacji żyje o 5% więcej jego córek niż średnia holenderska! Powinno się oczekiwać, że wartość hodowlana będzie wzrastać z czasem ale jest to dalekie od rzeczywistości. Wygląda na to, że wszystkie szczegóły, które pomagają przewidzieć indeks długowieczności są mocno zawyżone i nie odzwierciedlają rzeczywistości w oborach. Przedstawiona tabela pokazuje faktyczne wyniki z praktyki, które nie są korygowane pochodzeniem i oborami. Wyniki są publikowane dopiero wtedy, gdy w danej grupie wiekowej jest ponad 100 córek. Kategorie pokazują procentowo ile jeszcze żyje córek danego buhaja po 12, 24, 36, 48 i 60 miesiącach od pierwszego wycielenia.

W tabeli obok zostały opublikowane wartości NVO buhajów, które mają ponad 100 córek w jednej grupie laktacyjnej. Co oznaczają te liczby i co można z nich wywnioskować? Trzy lata po pierwszym wycieleniu żyje w Holandii średnio 59 krów ze 100, które weszły w produkcję. W przypadku buhaja MAIK ze stacji K.I.SAMEN - po trzech latach od pierwszego wycielenia żyje aż 79 krów! Oznacza to o 20 krów więcej niż średnia populacji. W Holandii po 5 latach po pierwszym wycieleniu ze 100 krów żyje tylko 28. Po buhaju SHOGUN po 5 latach żyje jeszcze 49 córek - to więcej o 21 sztuki, a w ujęciu procentowym to aż ponad 60% więcej krów! Jeśli chodzi o liczbę żyjących córek w poszczególnych przedziałach to nie ma lepszych buhajów po O-MANie niż SHOGUN (numer 1) oraz MANIAC (numer 2).  Z kolei MAIK jest najlepszym synem Mascola.

Średnio z buhajów ze stacji K.I. SAMEN, które są ujęte w tabeli, trzy lata po pierwszym wycieleniu żyje jeszcze 67% krów. Jest to o 8% więcej niż średnia holenderska. Po pięciu latach po pierwszym wycieleniu na holenderskich farmach średnio żyje jeszcze 28% krów, podczas gdy po bykach K.I. SAMEN 36% krów. Oznacza to o 8% więcej niż średnia holenderska. Tempo rotacji krów po buhajach ze stacji K.I. SAMEN jest więc niższe, a wydajność życiowa krowy wyższa. Ten sukces stacji K.I.SAMEN zależy od doskonałego dobrania rodzin krów z naciskiem na długi okres ich użytkowania. Wartości dla innych buhajów można znaleźć w tabeli obok.